|
چهار شنبه 19 آذر 1398برچسب:, :: 1:52 :: نويسنده : بهنوش
دوست مجازی من...
چندوقتی است برایت مینویسم و تو می خوانی
وگاهی تو مینویسی و من می خوانم
این روز ها درد و دل هایمان را به زیان نمی آوریم
تایپ میکنیم
مانده ای اگر دنیای مجازی نبود
روی دیوار احساس چه کسی مینوشتیم
نامت زیباست اما افسوس مجازی هستی
پشت هر یک از نوشته ها یک فرد نشسته است
می خواند،فکر میکند گاهی هم گریه میکند یا می خندد
برای چنددقیقه هم که باشد از دنیای واقعی مرخصی میگیری
مینشینی برای دل خودت
گاهی هم شب و روز میچرخی در این دنیای رمزدار
ولی میدانم...
قدر تمام لبخند هایت تنها هستی
اگر همدمی بود که مجازی نمیشدی
دوست مجازی من...
گاهی آنقدر بیخود میشویم که یک دنیا دروغ واعتقاد را فراموش میکنیم
خودمان را دور میزنیم
منطق و باورهایمان را میخندیم،گاهی هم دروغ می گوییم
نمیدانم...
شاید این معجزه ی مجازی بودنت است
دوست مجازی من...
بودنت را قدر میدانم*
نظرات شما عزیزان: 
 |
|||||||||||
تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
